مرهم به جز حسین، به قلب شکسته نیست            قاریّ نیزه، حنجرش انگار خسته نیست

این رشتۀ غمش سرِ مویی گسسته نیست            زینب دلش شکسته ولی سرشکسته نیست

با دست بسته هست ولی دست بسته نیست

چـشـمـان او دو شـاهـد گـودال راز بـود            قـد کــمـان، حـدیـثِ رکـوع نــمــاز بـود

بی چاره مانده بود، ولی چـاره‌سـاز بود            هرچـنـد سـربه‌زیـر ولـی سـرفـراز بـود

زینب قیام کرد چون از پا نشسته نیست

این بـانـویی که عالم و آدم فـقـیر اوست            شیـر خـدا نهـفـتـه به سِرّ ضمـیر اوست

دست قـضا و پـای قـدر، ناگـزیر اوست            زینب اسیر نیست؛ دو عالم اسیر اوست

او را اسیر قافـله خواندن خجسته نیست

بر نیزه، راست قامت او سنگ می‌خورد            آئـیــنـه‌دار عــزّت او سـنـگ مـی‌خـورد

بر سـایـۀ قـداسـت او سـنـگ مـی‌خـورد            حتی اگر به صورت او سنگ می‌خورد

هیهات، بند معجرش از هم گسسته نیست

این شعر تضمین غزلی از آقای مجید تال است